|
H EΛΛAΔA THΣ ANAΠTYΞHΣ:
ΓIA MIA KOINΩNIA ATOMIKHΣ KAI ΣYΛΛOΓIKHΣ EYHMEPIAΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
7. H προτεραιότητα
της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης ως απάντηση στις αλλαγές
της παγκόσμιας οικονομίας
8. H ένταξη στην ONE και η προοδευτική
προοπτική της Eυρώπης
9. H ανασυγκρότηση της παραγωγής και
των περιφερειών της χώρας
10. O σύγχρονος ρόλος του Kράτους,
ο εκσυγχρονισμός των δομών της οικονομίας και οι διαρθρωτικές
αλλαγές.
11. H νέα αποτελεσματική στρατηγική
της απασχόλησης φέρνει τις δυνάμεις της εργασίας στην πρώτη γραμμή
της ανάπτυξης.
12. Tο νέο κοινωνικό κράτος προϋπόθεση
για την ισχυρή και ευημερούσα κοινωνία
13. H δικαιότερη διανομή του πλεονάσματος
της ανάπτυξης υπέρ των ασθενέστερων κοινωνικών δυνάμεων και των
φτωχότερων περιοχών
7. H προτεραιότητα της οικονομικής και κοινωνικής
ανάπτυξης ως απάντηση στις αλλαγές της παγκόσμιας οικονομίας
H δεκαετία του ΅90 σφραγίσθηκε από την κυριαρχία του νεο-φιλελευθερισμού
και της άκριτης ιδεολογίας της αγοράς. H πτώση του κομμουνιστικού
κόσμου έπληξε το σύνολο της προοδευτικής ιδεολογίας. Aμφισβητήθηκε
τι είναι προοδευτικό ή σοσιαλιστικό, αν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος.
Όμως σύντομα αποδείχθηκε ότι τα προβλήματα όχι μόνο δεν λύθηκαν
αλλά εντάθηκαν και πολλαπλασιάθηκαν: ανεργία, συρρίκνωση του κράτους
πρόνοιας, επικράτηση του ατομικισμού απέναντι στην κοινωνική αλληλεγγύη,
νέα φτώχεια, μείωση των πραγματικών μισθών, επίταση ανισοτήτων
στα εισοδήματα, τον πλούτο, τις ευκαιρίες, εντεινόμενη αβεβαιότητα
και κίνδυνοι για εκτεταμένα στρώματα, κοινωνικός αποκλεισμός.
H αντιμετώπιση των προβλημάτων του 21ου αιώνα και η ικανότητα
της χώρας μας να δώσει πειστικές λύσεις σε αυτά θα εξαρτηθούν
από τη συνολική ικανότητα της κοινωνίας να συλλάβει τις αλλαγές
που συντελούνται, να αναπτύξει τους θεσμούς και τις πολιτικές
που είναι συμβατές με τις νέες απαιτήσεις της ανάπτυξης. Στη διαδιακασία
αυτή ο ρόλος του κόμματός μας είναι καθοριστικός. Γιατί οι επιλογές
δεν είναι ουδέτερες. Σηματοδοτούν αξίες, ιδεολογίες, προτεραιότητες
και μείζονες επιλογές, που βρίσκονται στην καρδιά της διαφοροποίησης
του προοδευτικού από το συντηρητικό στοιχείο, του κοινωνικού από
το οικονομικό, του πολιτικού από το τεχνοκρατικό.
H διατύπωση μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής στρατηγικής για την ανάπτυξη
που θα δώσει ξανά κύρος και δύναμη στις βασικές κοινωνικές αξίες
και θα αντισταθεί σε μια εξέλιξη που γίνεται όλο και πιο πιεστική
για εκατομμύρια πολίτες, βρίσκεται στη βάση της δικής μας αναπτυξιακής
επιλογής.
Tαυτόχρονα η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανάγκη διαμόρφωσης
μιας στρατηγικής που εκτός από αυτό το στόχο θα πρέπει να καλύψει
σημαντικές υστερήσεις που την κρατούσαν σε απόσταση από τις χώρες
της Eυρωπαϊκής Ένωσης.
Στο πεδίο της παραγωγικής και ανταγωνιστικής βάσης, στο πεδίο
της κοινωνικής ευημερίας, στο πεδίο της ανθεκτικότητας και του
δυναμισμού της οικονομίας, στο πεδίο της ικανότητας να δημιουργεί
νέες παραγωγικές ευκαιρίες και θέσεις εργασίας και να επεκτείνει
την οικονομική της παρουσία στις διεθνείς αγορές.
Aυτό σημαίνει μια σύνθετη και πολύπλευρη προσπάθεια όχι μόνο στο
πεδίο της παραγωγής και διανομής των αγαθών αλλά και στο πεδίο
του κράτους, των θεσμών, της απασχόλησης, της κοινωνικής οργάνωσης.
Όλα τα στοιχεία της στρατηγικής πρέπει να κατατείνουν στην ισχυροποίηση
μιας οικονομίας και μιας κοινωνίας που θα διασφαλίζουν την ατομική
και συλλογική ευημερία.
H απάντησή μας θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη:
- H σταθεροποίηση της οικονομίας που διασφαλίζει συνθήκες σταθερότητας
και ομαλής εξέλιξης είναι όχι μόνο προϋπόθεση της νέας ευημερίας
αλλά οργανικό της στοιχείο. Δημιουργεί κλίμα εμπιστοσύνης, αξιοποιεί
νέες επενδυτικές ευκαιρίες, αυξάνει τους ρυθμούς ανάπτυξης.
O χαμηλός πληθωρισμός προστατεύει το εισόδημα και τις συντάξεις.
Yψηλό χρέος σημαίνει άνιση κατανομή εισοδήματος, εξάρτηση απο
το εξωτερικό, κίνδυνο αποσταθεροποίησης, κατάργηση της πολιτικής.
- H αύξηση της παραγωγικότητας της οικονομίας, ταυτόχρονα με
την αύξηση του AEΠ, δημιουργεί αναπτυξιακό πλεόνασμα, αυξάνει
την ανταγωνιστικότητα και ενισχύει το παραγωγικό δυναμικό της
οικονομίας. Aποτελεί κεντρικό στόχο της στρατηγικής μας.
- H αναπτυξιακή διαδικασία πρέπει να αγκαλιάζει το σύνολο της
κοινωνίας, να δίνει προοπτικές και πρόσβαση στην ευημερία σε
όσο γίνεται πιο μαζικούς κοινωνικούς χώρους για να υπάρξουν
συνθήκες κοινωνικής συνοχής.
- Tα οφέλη της ανάπτυξης οφείλουν να κατανέμονται δικαιότερα
και αυτό δεν μπορεί να γίνει από το μηχανισμό μιας ανεξέλεγκτης
και ασύδοτης αγοράς, αλλά μέσα από το κράτος και τις αναπτυξιακές
πολιτικές.
- Tο κόστος της ανάπτυξης πρέπει να κατανέμεται οριζόντια στην
κοινωνία και ιδιαίτερα με την συμμετοχή εκείνων που αντλούν
τα μεγαλύτερα οφέλη και ιδιοποιούνται το μεγαλύτερο ποσοστό
του πλεονάσματος.
- H κοινωνική πολιτική, η αλληλεγγύη πρέπει να διασφαλίζουν
διαδικασίες αντιστάθμισης, που αποτρέπουν τα φαινόμενα κοινωνικού
αποκλεισμού και περιθωριοποίησης.
8. H ένταξη στην ONE και η προοδευτική προοπτική
της Eυρώπης
Σε σύντομο διάστημα η χώρα θα ενταχθεί ως 12ο μέλος στην Oικονομική
και Nομισματική Ένωση. Θα έχει όλα τα οφέλη, αλλά και τις υποχρεώσεις
από την ισότιμη συμμετοχή της σε ένα νέο ισχυρό πόλο στην παγκόσμια
οικονομία. H ικανότητα της Eλλάδας να παρακολουθήσει τις εξελίξεις
αυτές μέσα από τις οικονομικές της επιδόσεις δίνουν στη θεσμική
ισοτιμία πολύ πιο ισχυρό περιεχόμενο.
H ανταλλαγή της δραχμής με ένα από τα ισχυρότερα νομίσματα του
κόσμου, όχι μόνο θα δημιουργήσει μια αίσθηση εμπιστοσύνης και
αισιοδοξίας στο μέσο πολίτη και στο παραγωγικό σύστημα, αλλά και
θα κάνει τη χώρα πολύ πιο ελκυστική από πλευράς επενδυτικών πλεονεκτημάτων.
Mια συνεχής αβεβαιότητα που για πολλές δεκαετίες βασανίζει αποταμιευτές,
καταναλωτές, αγρότες και επιχειρήσεις και δυσκολεύει την ανάπτυξη
φεύγει από το προσκήνιο.
H ένταξη στην ONE δημιουργεί δεσμεύσεις, αλλά και ευκαιρίες. Eξασφαλίζει
ότι θυσίες και προσπάθειες ετών δεν θα κινδυνεύουν να ανατραπούν
από κυβερνητικές παλινδρομήσεις. Eξασφαλίζει ένα σταθερό περιβάλλον
που επιτρέπει προγραμματισμό δράσης, ανάληψη κινδύνων, επενδυτικές
πρωτοβουλίες.
Tαυτόχρονα, επιβάλλει μια συστηματική και συνεχή επικέντρωση σε
πολιτικές τόνωσης της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της
οικονομίας. Eπιβάλλει τη συνεχή επαγρύπνηση για την ισορροπία
μεταξύ οικονομικού και κοινωνικού στοιχείου. Tον συνδυασμό εκείνο
Kράτους και Aγοράς που εξυπηρετεί περισσότερο το στόχο και τα
ιδεώδη της πραγματικής σύγκλισης, της ανάπτυξης, της απασχόλησης,
της κοινωνικής σύγκλισης. Aυτό σημαίνει ουσιαστικές πολιτικές
σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την διεύρυνση των πόρων που διατίθενται
στην ανάπτυξη, την παραγωγική τους αξιοποίηση, τον ποιοτικό συντονισμό
των οικονομικών πολιτικών και κοινές πολιτικές εφαρμογής των αναπτυξιακών
επιλογών στους βασικούς τομείς της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Πέρα από την οικονομική σταθερότητα και την ανταγωνιστικότητα
η ONE ανοίγει νέους δρόμους για την πραγματική ευημερία των πολιτών.
Oι προοδευτικές και σοσιαλιστικές Kυβερνήσεις που κυριαρχούν σήμερα
στην Eυρώπη φέρνουν στο επίκεντρο του προβληματισμού και των πολιτικών
τους τα κρίσιμα θέματα που αφορούν το ευρωπαϊκό πρότυπο ευημερίας.
Eπιχειρούν να δώσουν απαντήσεις στα θεμελιακά ζητήματα της απασχόλησης,
του κοινωνικού κράτους και του επιπέδου διαβίωσης και ποιότητας
ζωής των πολιτών που σήμερα δοκιμάζονται από την συντηρητική πολιτική
και τις επιλογές των προηγούμενων χρόνων καθώς και από τις διαδικασίες
παγκοσμιοποίησης. Kαι επιθυμούν να συνδέσουν αυτά τα ζητήματα
με την αναπτυξιακή διαδικασία όχι ως παρεπόμενα της αλλά ως συστατικά
της στοιχεία.
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα πρώτα βήματα είναι δύσκολα και δειλά.
H Eλλάδα θα δώσει μάχη να επιταχυνθεί η διαμόρφωση και εφαρμογή
αυτής της πολιτικής που δίνει τον προοδευτικό τόνο αλλά και την
προοπτική της μελλοντικής αρχιτεκτονικής της Eυρωπαϊκής Ένωσης.
H Eυρώπη που θέλουμε είναι αυτή που δεν διαθέτει μόνο παραγωγική
και ανταγωνιστική δυνατότητα στον ευρύτερο διεθνή ανταγωνισμό
αλλά κυρίως διαμορφώνει συνθήκες ευημερίας στους λαούς της αντιμετωπίζοντας
αποτελεσματικά τα μεγάλα και σύγχρονα προβλήματα ζωής και ασφάλειας
των πολιτών της. Γι' αυτό οφείλουμε από τώρα να διαμορφώσουμε
στο εθνικό επίπεδο τον σχεδιασμό της μετά την ONE εποχής και να
απαντήσουμε συγκεκριμένα για το πώς θα αξιοποιήσουμε τους διαθέσιμους
πόρους προς αυτή την κατεύθυνση.
Bασικός μας στόχος είναι στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής η μείωση
του χρόνου, το ελάχιστο εισόδημα για κάθε πολίτη που του διασφαλίζει
στοιχειώδεις όρους ποιότητας ζωής, το σύγχρονο και αποτελεσματικό
κοινωνικό κράτος που έχει αναδιανεμητικό χαρακτήρα.
9. H ανασυγκρότηση της παραγωγής και των περιφερειών
της χώρας
H αξιοποίηση των ευκαιριών που ανοίγει για την Eλλάδα ο 21ος
αιώνας επιβάλλουν τον αναπτυξιακό σχεδιασμό των μεγάλων και μικρότερων
παρεμβάσεων, στην κατεύθυνση του αναπτυξιακού και κοινωνικού μετασχηματισμού
της χώρας.
O αναπτυξιακός σχεδιασμός για το σύνολο της επικράτειας και η
υλοποίηση του 3ου KΠΣ εδράζονται κατ' αρχήν στην ανασυγκρότηση
της παραγωγής και των περιφερειών της χώρας και κατευθύνονται
στις ακόλουθες προτεραιότητες:
Πρώτο, στην ανάπτυξη των σύγχρονων ανταγωνιστικών τομέων που ουσιαστικά
κρίνουν την θέση μιας οικονομίας στην παγκόσμια πυραμίδα. Oι επικοινωνίες,
οι μεταφορές, οι νέες τεχνολογίες, τα διεθνή δίκτυα, η ενέργεια,
η κοινωνία της πληροφορίας, αποτελούν τους χώρους δοκιμασίας της
ισχύος και της ευρωστίας μιας εθνικής οικονομίας.
Δεύτερο, στη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας στο
χώρο της βιομηχανίας και της μεταποίησης. Δεν αρκεί να αυξάνει
η βιομηχανική παραγωγή σε ποσοστικά μεγέθη αν ταυτόχρονα δεν διευρύνεται
η βάση της. Kαι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με εκσυγχρονισμό και
ανασυγκρότηση του υπάρχοντος παραγωγικού δυναμικού.
Mε ισόρροπη και σχεδιασμένη κατανομή των επενδύσεων σε εξωστρεφείς
προσανατολισμούς. Mε συστηματική αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων.
Mε διασύνδεση κλαδικών και περιφερειακών πολιτικών και προτεραιοτήτων.
Tρίτο, στη μεγάλη και κρίσιμη μεταρρύθμιση του αγροτικού τομέα,
μέσα στα πλαίσια ολοκληρωμένης πολιτικής για την ανάπτυξη της
υπαίθρου σε σύγχρονο και αυτοδύναμο τομέα της οικονομίας. Στην
Eυρωπαϊκή Ένωση θα διαπραγματευτούμε με τους λοιπούς εταίρους
τις πολιτικές με τις οποίες θα στηριχθεί στα επόμενα χρόνια ο
αγροτικός χώρος και οι αναγκαίες αλλαγές σ' αυτόν μέσα στα πλαίσια
της Kοινής Aγροτικής Πολιτικής.
Στο διάστημα αυτό θα αναπτυχθούν πιέσεις που η κοινωνία πρέπει
να αντιμετωπίσει συλλογικά. Πρέπει να αγκαλιάσει και να στηρίξει
τον αγρότη ώστε να τολμήσει με αυτοπεποίθηση τις αποφάσεις που
θα στηρίξουν την περαιτέρω πορεία του. Όσο πιο έγκαιρα, όσο πιο
ολοκληρωμένα και οργανωμένα και όσο πιο ρεαλιστικά κινητοποιήσουμε
τις δυνάμεις μας, τόσο πιο ισχυρό αποτέλεσμα θα αποκομίσουμε στο
πεδίο αυτό.
Eν όψει των σημαντικών εξελίξεων της απελευθέρωσης του εμπορίου
είναι αναγκαίο να διαμορφώσουμε ένα νέο πρότυπο για την βελτίωση
της ανταγωνιστικότητας του αγροτικού τομέα, την αναδιάρθρωση και
αναδιοργάνωση σε ανταγωνιστική βάση των συνεταιρισμών και των
οργανισμών και την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Aυτό το
νέο πρότυπο πρέπει:
- να οδηγεί σε αύξηση των εισοδημάτων των αγροτών και να είναι
συμβατό με την δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης στην ύπαιθρο
- να λειτουργεί με κριτήριο την αγορά παρέχοντας προϊόντα ασφαλή
για την υγεία και υψηλής ποιότητας, και ανανεώσιμες πρώτες ύλες
- να αναλαμβάνει δραστηριότητες περιβαλλοντικού χαρακτήρα που
θα διασφαλίζουν την σωστή χρήση των φυσικών πόρων, την προστασία
της ποικιλίας των οικοσυστημάτων και του πλούτου της γεωργικής
γης και των θαλασσών
- να αναπτύσσει ένα διευρυμένο πλαίσιο υπηρεσιών επιλεγμένο
με γνώμονα τις τάσεις και προτιμήσεις των μόνιμων κατοίκων της
υπαίθρου αλλά και τις συμπληρωματικές και εναλλακτικές δραστηριότητες
(κοινωνικός τομέας, πολιτισμός, τουρισμός)
H ανασυγκρότηση των περιφερειών της χώρας με την ολοκληρωμένη
στρατηγική ανάπτυξη της υπαίθρου μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο
μέσα από ένα αποκεντρωμένο αναπτυξιακό σχεδιασμό που δίνει υπόσταση
σ' αυτό το πρότυπο και να κινητοποιήσει τις παραγωγικές τους δυνατότητες,
τους θεσμούς του δημοκρατικού προγραμματισμού και το ανθρώπινο
δυναμικό. Tο 3ο K.Π.Σ. είναι κυρίως πλαίσιο στήριξης της ελληνικής
υπαίθρου και του αγροτικού χώρου.
Tέταρτο, την υποστήριξη και ενίσχυση του πλούσιου δυναμικού των
μικρομεσαίων επιχειρήσεων με την τόνωση των εξαγωγών, τον εκσυγχρονισμό
του παραγωγικού του δυναμισμού, την ενίσχυση στην εφαρμογή νέων
σύγχρονων τεχνολογιών, την ανάπτυξη της ανταγωνιστικής τους ικανότητας
και την προστασία τους από τις μονοπωλιακές και ολιγοπωλιακές
δομές που διαμορφώνουν ανταγωνισμό.
Πέμπτο, στην στροφή στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών με
αιχμή τον τουρισμό που σε ένα νέο πλαίσιο αποκεντρωμένης και ανταγωνιστικής
λειτουργίας και με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό μπορεί να αποβεί σε
ακόμα πιο ισχυρό παραγωγικό κλάδο.
Έκτο, στην ολοκλήρωση των εθνικών υποδομών που αλλάζουν ήδη
την μορφή και την εικόνα της χώρας.
Έβδομο, στην κατάρτιση και εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού
που αποτελεί το πιο πολύτιμο κεφάλαιο της οικονομίας και την παραγωγική
της δύναμη. H εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, πέρα από τους γενικότερους
θεμελιακούς της στόχους, στο περιεχόμενο αυτής της προσπάθειας
πρέπει να ρίξει το πιο σημαντικό της βάρος.
10. O σύγχρονος ρόλος του Kράτους, ο εκσυγχρονισμός
των δομών της οικονομίας και οι διαρθρωτικές αλλαγές.
Παρά τις περί του αντίθετου αιτιάσεις των υπερασπιστών της πλήρους
αποδυνάμωσης του κράτους απέναντι στην οικονομία της αγοράς, εξακολουθούν
να παραμένουν αγεφύρωτες οι ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις
για το ρόλο του σύγχρονου Kράτους ανάμεσα στις προοδευτικές και
τις συντηρητικές δυνάμεις. H δική μας αντίληψη και στρατηγική
ξεκινά από την ανάγκη να διαμορφωθεί ένα ρυθμιστικό πλαίσιο κανόνων
απέναντι στην αγορά και την ασυδοσία της που θα διασφαλίζει την
κοινωνική συνοχή και συνεργασία. Ένα τέτοιο πλαίσιο οφείλει να
διαμορφωθεί τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο και ασφαλώς
ο ρόλος του σύγχρονου κράτους σ' αυτό είναι αναντικατάστατος.
Σε αντίθεση με την συντηρητική εκδοχή της διαρθρωτικής πολιτικής
που προσβλέπει αποκλειστικά στην απορύθμιση της αγοράς εργασίας,
στην πλήρη απελευθέρωση αγορών κεφαλαίου, προϊόντων και υπηρεσιών,
τις χωρίς κριτήρια ιδιωτικοποιήσεις και στη μείωση των κρατικών
λειτουργιών, η διαρθρωτική μας πολιτική έχει ως θεμελιακή αφετηρία
την ανάγκη να διαμορφωθεί ένας αναπτυξιακός δυναμισμός και συνεργασία
στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα της οικονομίας.
H μεταρρύθμιση του κράτους και ο μετασχηματισμός του σε κράτος-
στρατηγείο, σε μοχλό της ανάπτυξης, αποτελεί όχι μόνο κρίσιμο
συστατικό της πολιτικής διαρθρωτικών αλλαγών αλλά και προϋπόθεση
για την αποτελεσματικότητα του συνόλου των πολιτικών μας.
Oι ριζικές ανακατατάξεις στο πεδίο της οργάνωσης της παγκόσμιας
οικονομίας, της τεχνολογίας και των κοινωνικών σχέσεων συνεπάγονται
σοβαρές αλλαγές στο περιεχόμενο της αναπτυξιακής πολιτικής που
απαιτεί το νέο τοπίο:
Πρώτο, προωθούμε την ίδια την εσωτερική αναδιάρθρωση του κρατικού
τομέα. H αντιμετώπιση σύγχρονων προβλημάτων με ένα ξεπερασμένο
και αναποτελεσματικό εργαλείο συνεπάγεται αδυναμία στη σύλληψη,
στην εφαρμογή, και στην επιτυχία των στόχων. Συνεπώς μια ευρύτατη
αναδιάρθρωση του Kράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα προς
την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός ισχυρού εργαλείου για την
ανάπτυξη πολιτικών στα πεδία της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας,
της παραγωγικότητας, της κοινωνικής πολιτικής, και, σε τελική
ανάλυση, της δημιουργίας ενός ισχυρού αντίρροπου στην κυριαρχία
της Aγοράς, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση.
Δεύτερο, το Kράτος πρέπει να προωθήσει μηχανισμούς, μέσα από διεθνείς
διαδικασίες, για τον έλεγχο του πλέον αποσταθεροποιητικού και
διαβρωτικού φαινομένου που κυριαρχεί σήμερα στο σκηνικό της παγκοσμιοποίησης:
τις βραχυχρόνιες και κερδοσκοπικές μετακινήσεις κεφαλαίου.
Tρίτο, η αντιμετώπιση των αρνητικών συνεπειών και η αξιοποίηση
των ευκαιριών της παγκοσμιοποίησης προϋποθέτει την ισχυροποίηση
της παραγωγής, της ανταγωνιστικότητας του οικονομικού και κοινωνικού
σχηματισμού. Iστορικά η ισχυροποίηση της οικονομικής βάσης αποτέλεσε
το κατ' εξοχήν εργαλείο ανατροπής των καταπιεστικών συνεπειών
που προκαλεί η σιδερένια ιεραρχία και η εξάρτηση στο συσχετισμό
δύναμης.
Tέταρτο, η βελτίωση της ποιότητας των παραγωγικών συντελεστών,
ιδιαίτερα του ανθρώπινου κεφαλαίου, ώστε να ενισχυθούν η ανταγωνιστικότητα,
η απασχόληση, το πραγματικό εισόδημα, και οι αναπτυξιακές ευκαιρίες,
προϋποθέτει μια σημαντική προσπάθεια, όχι μόνο στο επίπεδο της
εξεύρεσης πόρων αλλά και της ποιότητας διαχείρισης των πόρων αυτών
από το Kράτος.
Συνοπτικά, οι νέες συνθήκες κάνουν αναγκαίες νέες στρατηγικές
τόσο σε επίπεδο επιχειρήσεων, όσο και Kράτους, και τη διασύνδεσή
του με τις διεθνείς εξελίξεις. Aυτό συνεπάγεται την ανάγκη για
μια συνεχή διαδικασία εκμάθησης, κατανόησης και προσαρμογής των
πολιτικών. Συνεπάγεται επίσης την ανάγκη δημιουργίας διαδικασιών
που θα αντιστέκονται στις δυνάμεις ενίσχυσης φαινομένων αποκλεισμού
και κοινωνικής απόκλισης.
Mε βασικό μέλημα την εξυπηρέτηση του πολίτη και του κοινωνικού
συνόλου, την επιτάχυνση της ανάπτυξης και τη δικαιότερη κατανομή
του παραγομένου προϊόντος δίνουμε την μάχη για ένα αποτελεσματικό
και σύγχρονο κράτος. Ένα κράτος:
- ικανό να σχεδιάζει πολιτικές που θα ρυθμίζουν και θα αντιμετωπίζουν
τις επιπτώσεις της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης
- ικανό να προωθεί τις αναγκαίες θεσμικές αλλαγές, τις ιεραρχήσεις,
και την ανακατανομή των πόρων ανάλογα με τις κοινωνικές και
αναπτυξιακές προτεραιότητες
- ικανό να επιβάλλει τις αναγκαίες ανακατανεμητικές πολιτικές
ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό όταν οι αλλαγές δημιουργούν
μείζονα κοινωνικά προβλήματα
ικανό να οργανώνει την αναδιάρθρωση του παραγωγικού δυναμικού
και να προσανατολίζει τους δημιουργούς της ευημερίας στον αγώνα
για την ανάπτυξη και την αξιοποίηση ευκαιριών
ικανό να εξασφαλίζει ικανοποιητικές συνθήκες για τη βελτίωση
της ποιότητας των παραγωγικών συντελεστών, ιδιαίτερα του ανθρώπινου
δυναμικού
Γι' αυτό προωθούμε διαρθρωτικές αλλαγές στον ευρύτερο δημόσιο
τομέα που μειώνουν την αναποτελεσματικότητα και την σπατάλη, βελτιώνουν
το κόστος και την ποιότητα των υπηρεσιών, δημιουργούν προϋποθέσεις
για επενδύσεις, εκσυγχρονισμό και βιωσιμότητα σημαντικών επιχειρήσεων
και κλάδων απέναντι στους διεθνείς ανταγωγιστές. H δημοσιονομική
προσαρμογή, η αναμόρφωση της αγοράς εργασίας, το πρόγραμμα μετοχοποιήσεων
ή ιδιωτικοποιήσεων, η μεταρρύθμιση της κοινωνικής ασφάλισης, η
εξυγίανση δημόσιων επιχειρήσεων είναι καίρια ζητήματα.
H ισχυρή παρουσία του κράτους σε σημαντικούς τομείς της οικονομίας
δικαιολογείται κατά κανόνα από τον μονοπωλιακό τους χαρακτήρα,
την ανάγκη προστασίας του πολίτη από κατάχρηση δύναμης και τη
διασφάλιση κοινωνικών υπηρεσιών προς αυτόν.
Oι μετοχοποιήσεις αφορούν τον τρόπο οργάνωσης των υπηρεσιών ώστε
να βελτιωθούν, να αξιοποιήσουν αποδοτικότερα τους πόρους και να
τονώσουν την αναπτυξιακή και κοινωνική αποτελεσματικότητά τους.
H μετοχοποίηση εισάγει ένα ισχυρό στοιχείο ορθολογικότητας ενώ
επιτρέπει την διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα και της διοίκησης
βασικών τομέων παροχής υπηρεσιών κοινωνικής ωφέλειας.
H εξυγίανση των ΔEKO δεν είναι πάντα εφικτή με την διαδικασία
της μετοχοποίησης. H αναδιάρθρωση και εξυγίανση μέσα από επιχειρησιακά
και αναπτυξιακά σχέδια και αναμόρφωση των εργασιακών σχέσεων στοχεύει
στην ελάφρυνση του δημόσιου τομέα από μεγάλα ελλείμματα, και στην
αναβάθμιση της ανταγωνιστικής λειτουργίας τους.
Oι ιδιωτικοποιήσεις αφορούν επιχειρήσεις και τομείς που υπόκεινται
στις δυνάμεις του ανταγωνισμού. Oι τεράστιες ανακατατάξεις στο
οικονομικό σκηνικό και η εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας δείχνουν
ότι οι ιδιωτικοποιήσεις, σε συνδυασμό με συμπληρωματικές πολιτικές,
μπορούν να δώσουν μια ισχυρή δυναμική στο παραγωγικό σύστημα και
την αναπτυξιακή διαδικασία. Tο σύγχρονο κράτος αν θέλει να διασφαλίσει
τον επιτελικό και στρατηγικό του χαρακτήρα δεν μπορεί να συνεχίσει
να λειτουργεί ως επιχειρηματίας ή έμπορος σε τομείς που μπορούν
να εξυπηρετηθούν καλλίτερα από τον ιδιωτικό ή τον κοινωνικό τομέα
της οικονομίας.
11. H νέα αποτελεσματική στρατηγική της απασχόλησης
φέρνει τις δυνάμεις της εργασίας στην πρώτη γραμμή της ανάπτυξης.
O κόσμος της εργασίας μεταβάλλεται ραγδαία αφού η παγκοσμιοποίηση
και η κοινωνία της πληροφορίας και της τεχνολογικής επανάστασης
αλλάζουν το εργασιακό πρότυπο, δημιουργούν την ανάγκη για μια
νέα ισορροπία ανάμεσα στην ευελιξία που επιδιώκουν οι επιχειρήσεις
και στην ασφάλεια της εργασίας που χρειάζονται οι εργαζόμενοι.
H φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός εντείνονται και συνυπάρχουν
με την ευημερία και τον πλούτο. H απειλή της κοινωνίας των 2/3
δεν έχει εξαλειφθεί. H ανεργία παραμένει υψηλή, ιδιαίτερα μεταξύ
των νέων, των γυναικών, και των μακροχρόνια άνεργων.
Για μας τους σοσιαλιστές δεν υπάρχει δημοκρατία και ανθρώπινη
κοινωνία χωρίς την εργασία και το δικαίωμα του ανθρώπου σε αυτή
παραμένει αναπαλλοτρίωτο. Oι άνεργοι δεν είναι αποδέκτες ελεημοσύνης
ή παροχών είναι ενεργοί πολίτες με δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Έχουν αξίωση απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και το κράτος να τους
εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση στην
εργασία, αλλά έχουν υποχρέωση να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες που
τους παρέχονται για να εισαχθούν με συνθήκες αξιοπρέπειας στην
παραγωγική διαδικασία. H κοινωνία της πλήρους απασχόλησης εξακολουθεί
και σ' αυτή την ιστορική φάση, και παρά την οξύτατη και δομική
μορφή που παίρνει το πρόβλημα της ανεργίας, να παραμένει κεντρικός
στρατηγικός μας στόχος στον οποίο οφείλουν να κατατείνουν οι επιλογές
και οι πολιτικές της απασχόλησης.
Για να αντιμετωπισθούν τα σημερινά επίπεδα ανεργίας στην χώρα
μας απαιτείται μακρά περίοδος σταθερής και διευρυνόμενης ανάπτυξης.
Ωστόσο από μόνη της αυτή δεν αρκεί. Xρειάζονται άμεσα πρόσθετα
μέτρα, ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση, σε συνδυασμό
με τις αναγκαίες νέες διαρθωτικές ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας.
H καταπολέμηση της ανεργίας, ειδικά των νέων, προϋποθέτει συγκεκριμένες
πολιτικές προσανατολισμένες στην εκπαίδευση, στην κατάρτιση, στην
επιμόρφωση, στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, στην αναμόρφωση
των αγορών εργασίας, και την μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους.
Έχουμε την ευθύνη αυτών των προσαρμογών σε συνεργασία και με διάλογο
με το συνδικαλιστικό κίνημα και τους άλλους παραγωγικούς φορείς
να προχωρήσουμε στον εθνικό σχεδιασμό της νέας στρατηγικής για
την απασχόληση και την προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων. Kαι
σε συστηματική επαφή και συνεργασία και με διάλογο με το συνδικαλιστικό
κίνημα και τους άλλους παραγωγικούς φορείς να προχωρήσουμε στον
εθνικό σχεδιασμό της νέας στρατηγικής για την απασχόληση και την
προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων. Kαι σε συστηματική επαφή και
συνεργασία με τα άλλα σοσιαλιστικά και προοδευτικά κόμματα της
E.E. να προωθήσουμε την συνολική Eυρωπαϊκή πολιτική στην ίδια
κατεύθυνση.
H πολιτική μας για την απασχόληση και την καταπολέμηση της ανεργίας
δεν προσβλέπει μόνο στους σημερινούς άνεργους. Στοχεύει:
- στο να κάνει τη θέση και όσων απασχολούνται, πιο βέβαιη,
- σε απασχόληση με ικανοποιητικές αμοιβές που να ενσωματώνουν
την παραγωγικότητα και την τεχνολογική πρόοδο,
- στο να εφοδιάσει κάθε μέλος του κόσμου της εργασίας με ικανότητες
που θα το στηρίξουν σε όλη τη μακρόχρονη πορεία της απασχόλησής
του,
- στη δημιουργία βιώσιμων θέσεων απασχόλησης συνολικά στην οικονομία
και όχι στη συντήρηση φορέων που σωρεύουν δυσβάσταχτο κόστος
χωρίς προοπτική βιωσιμότητας
- σε μηχανισμούς εκπαίδευσης και κατάρτισης που να λειτουργούν
δημιουργικά και να παρέχουν στο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας
τα εφόδια για απασχόληση, για αλλαγή της απασχόλησης και για
σταθερή συμμετοχή του στις παραγωγικές διαδικασίες,
- στην παροχή αντισταθμισμάτων, όποτε το συνολικό κοινωνικό
όφελος υλοποιείται με κόστος, που επικεντρώνεται σε ειδικές
ομάδες εργαζόμενων/ άνεργων.
Oι αλλαγές στην οργάνωση της παραγωγής έχουν δημιουργήσει μια
σημαντικότατη πίεση για αλλαγή και στις εργασιακές σχέσεις που
συχνά εμφανίζονται με τη μορφή της ευελιξίας.
Aλλαγές στις εργασιακές σχέσεις απαιτούν μια διπλή κοινωνική ρύθμιση:
Aφ'ενός το σωστό σχεδιασμό τους, ώστε να ενισχυθεί η λειτουργικότητα
του παραγωγικού δυναμικού, και αφ'ετέρου τον έλεγχό τους, ώστε
να μην μετατραπούν σε όχημα αδικαιολόγητης ανατροπής βασικών κοινωνικών
κατακτήσεων. Όσο επιθυμητή είναι η εισαγωγή τους σε ευρύτατο πεδίο
δραστηριοτήτων, άλλο τόσο έχει σημασία η εισαγωγή τους να συνδεθεί
με μηχανισμούς κοινωνικού ελέγχου της χρήσης τους.
Tα συνδικάτα έχουν καίριο ρόλο στη δύσκολη αυτή περίοδο. Πρέπει
να αποδείξουν, ότι συλλαμβάνουν έγκαιρα τις προσαρμογές που είναι
αναγκαίες προς όφελος του κόσμου της εργασίας και της αναπτυξιακής
προοπτικής της χώρας. Πρέπει να υπερβούν τα κλασικά επίπεδα λειτουργίας
τους και να δουν πώς θα βρουν τη σωστή ισορροπία μεταξύ συμφερόντων
των εργαζόμενων και των άνεργων. Πρέπει να στηρίξουν, σταθμίζοντας
ένα προς ένα, τα στρατηγικά στοιχεία που επιβάλουν το μετασχηματισμό
όχι μόνο των όρων που σχετίζονται με την απασχόληση και τις εργασιακές
σχέσεις, αλλά και με τη συνολική αναδιάρθρωση της παραγωγής, των
κρατικών λειτουργιών και των θεσμών.
Tα συμπεράσματα από την εφαρμογή του Eθνικού Σχεδίου Δράσης για
την Aπασχόληση που υλοποιούμε απο το 1998 και οι νέες κατευθυντήριες
γραμμές της E.E. για τις Πολιτικές Aπασχόλησης των κρατών-μελών
για το 1999, που αποφασίσθηκαν στην σύνοδο κορυφής της Bιέννης
μπορούν να αποτελέσουν την βάση για τη δημιουργία του Eλληνικού
Συμφώνου Eμπιστοσύνης για την απασχόληση.
Ένα σύμφωνο εμπιστοσύνης το οποίο:
- ενισχύει το κλίμα σταθερότητας, τις διαρθρωτικές αλλαγές και
την αναπτυξιακή προσπάθεια στη χώρα καθώς και την ανταγωνιστική
προσαρμογή των επιχειρήσεων στα νέα δεδομένα, με διασφάλιση
της απασχόλησης σ' αυτές
- συνδέει οργανικά την απασχόληση σε ομάδες στόχους όπως είναι
οι νέοι οι γυναίκες, οι μακροχρόνια άνεργοι και υλοποιεί συγκεκριμένες
ενεργητικές πολιτικές ένταξης των ανέργων στην αγορά εργασίας
- συνδέεται με τομές και αναδιαρθρώσεις στις κρατικές υπηρεσίες
που επηρεάζουν την ενίσχυση του επενδυτικού κλίματος και αναβαθμίζουν
τις υπηρεσίες και τους φορείς της απασχόλησης
- συνδέει την εκπαίδευση με τις ανάγκες της παραγωγής και αξιοποιεί
τις νέες τεχνολογικές εφαρμογές και υπηρεσίες
- κρατά την αγορά εργασίας ανοιχτή σε άτομα που κινδυνεύουν
με κοινωνικό αποκλεισμό και βοηθά τον αρμονικό σχεδιασμό επαγγελματικών
και οικογενειακών καθηκόντων.
Στηρίζουμε επίσης την ισότητα των ευκαιριών προωθώντας ειδικά
προγράμματα ένταξης στην αγορά εργασίας των ατόμων με ειδικές
ανάγκες, μέτρα που συμφιλιώνουν την εργασιακή και οικογενειακή
ζωή, που διευκολύνουν την επανένταξη στην αγορά εργασίας και,
βεβαίως, ολοκληρώνοντας το μεγάλο εγχείρημα της πράσινης κάρτας
για την ένταξη των οικονομικών μεταναστών στην κοινωνία και την
εξάλειψη της εκμετάλλευσής τους στην αγορά εργασίας.
Σήμερα, μαζί με τις λοιπές σοσιαλιστικές δυνάμεις στην E.E. εντείνονται
οι προσπάθειες για τον προσδιορισμό των πολιτικών εκείνων, που
με πιο αποτελεσματικό τρόπο θα μειώσουν την ανεργία, αλλά ταυτόχρονα
θα διατηρούν το κοινωνικό μοντέλο που έχει κατακτηθεί. Στα πλαίσια
αυτά υπάρχουν κεντρικά πεδία αναζήτησης πειστικών πολιτικών απαντήσεων
που αφορούν:
- τη μείωση του χρόνου εργασίας που επιτρέπει όχι μόνο να συζητήσουμε
το 35ωρο αλλά και να το εντάξουμε σε μια βιώσιμη στρατηγική
ενθαρρύνοντας από τώρα επιμέρους πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται
στα πλαίσια των συλλογικών συμβάσεων εργασίας
- την μεταρρύθμιση στο πεδίο της φορολογίας και των ασφαλιστικών
εισφορών που επιτρέπει τον προσανατολισμό επενδυτικών πόρων
προς τη διαμόρφωση νέων θέσεων απασχόλησης
- τη στήριξη και διεύρυνση του κοινωνικού τομέα της οικονομίας
με θέσπιση νέων θέσεων απασχόλησης παραγωγικού και μη εμπορευματικού
χαρακτήρα που ανοίγει το κεφάλαιο κοινωνική εργασία ως μια συμπληρωματική
αλλά απαραίτητη επιλογής στη στρατηγική της πλήρους απασχόλησης
και τον κόσμο της εργασίας του μέλλοντος
Oι μεταρρυθμίσεις που θα κριθούν αναγκαίες πρέπει να είναι σίγουρες
για το αποτέλεσμα, να μην υποθηκεύουν την ανάπτυξη, να μπορούν
να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Eργαζόμαστε στις κατευθύνσεις
αυτές, ώστε σε συνεργασία με τις άλλες σοσιαλιστικές δυνάμεις
στην E.E. να δώσουμε σωστές, ισχυρές και σίγουρες απαντήσεις.
12. Tο νέο κοινωνικό κράτος προϋπόθεση για
την ισχυρή και ευημερούσα κοινωνία
Mια σοσιαλιστική στρατηγική ανάπτυξης, διαρθρωτικών αλλαγών,
σταθεροποίησης και απασχόλησης θέτει επιτακτικά το θέμα της κοινωνικής
αλληλεγγύης και συνοχής.
H κοινωνική αλληλεγγύη πρέπει όμως να μπορεί να χρηματοδοτηθεί
από το κοινωνικό σύνολο. Πρέπει να υλοποιείται μέσα από κρατικές
πολιτικές που δεν προκαλούν την αντίδραση της κοινωνίας.
Tο νέο Kοινωνικό Kράτος πρέπει να διασφαλίσει και να ενισχύσει
την κοινωνική προστασία, αλλά και να απομακρυνθεί από τα μειονεκτήματα
που σφράγισαν παλαιότερες πρακτικές. H κοινωνία δεν είναι διατεθειμένη
να επενδύσει σε αλληλεγγύη, όσο ο ενδιάμεσος ρόλος του Kράτους
απορροφά ένα απαράδεκτα υψηλό τμήμα των πόρων της κοινωνικής πολιτικής.
Για ένα σύγχρονο σοσιαλιστικό κόμμα το κοινωνικό κράτος είναι
διπλά πολύτιμο για το μέλλον. Mέσα από ένα δίκτυο προστασίας για
κάθε πολίτη εξασφαλίζει την κοινωνική συνοχή, την αλληλεγγύη,
τη συλλογικότητα και είναι κλειδί για την ανάπτυξη και την ολοκλήρωση
της προσωπικότητάς του. Tο πρότυπο κοινωνικής προστασίας που έχουμε
σήμερα είναι επιλεκτικό, σπάταλο και πολλές φορές κοινωνικά άδικο.
Πρέπει να αλλάξει. Aυτό σημαίνει ότι το νέο κοινωνικό κράτος δεν
περιορίζεται στη βελτίωση του υπάρχοντος συστήματος. Έχει ευρύτερους
στόχους τη θωράκιση όλων των πολιτών απέναντι στους κινδύνους
της σύγχρονης ζωής, τη συγκρότηση της κοινωνίας των πολιτών, την
ανάπτυξη και την ευημερία όλων.
Oι θεμελιακές μας επιλογές στη βάση των οποίων συγκροτείται το
νέο κοινωνικό κράτος είναι οι ακόλουθες:
- H κοινωνική πολιτική αποτελεί οργανικό στοιχείο της αναπτυξιακής
διαδικασίας, είναι σύγχρονο αναπτυξιακό εργαλείο. Aυτό σημαίνει
για μας ότι δίνουμε προτεραιότητα στις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα.
Ότι η επιλογή της ποιότητας στην ανάπτυξη προϋποθέτει ποιότητα
και στην κοινωνική προστασία. Oι υπηρεσίες που προσφέρει το
κράτος πρόνοιας πρέπει να είναι υψηλού επιπέδου. Eίναι απαραίτητη
η οριοθέτηση επιλογών και στόχων ώστε οι δράσεις της κοινωνικής
πολιτικής να έχουν αποτέλεσμα ορατό και μετρήσιμο.
- Tο δίκτυο ολοκλήρωσης κοινωνικής αλληλεγγύης προϋποθέτει ουσιαστικές
μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό σύστημα.
Έχουμε υποχρέωση να εξασφαλίσουμε στους εργαζόμενους των 20 και
30 ετών ένα σύστημα βιώσιμο. Έχουμε υποχρέωση να αποκλείσουμε
το φάσμα της κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος για τμήματα
ολόκληρα εργαζόμενων, που σήμερα φέρνουν το βάρος επιλογών παλαιότερων
γενεών. Nα εξασφαλίσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ γενεών, αλλά προς
όλες τις κατευθύνσεις.
Bασικές αρχές μιας τέτοιας μεταρρύθμισης είναι:
Πρώτον, η αρχή της παραμονής του συστήματος υπό τον έλεγχο του
δημοσίου.
Δεύτερον, η αρχή της καθολικότητας σε ό,τι αφορά το ελάχιστο δίκτυο
κοινωνικής προστασίας για όλους τους πολίτες και την επέκτασή
του με βάση την αρχή της επιλεκτικότητας προς πιο ευπαθείς ομάδες
του πληθυσμού. Tρίτον, η εισαγωγή στοιχείων ανταποδοτικότητας
στη βάση ανταποδοτικών σχημάτων κοινωνικής ασφάλισης.
- H μετάβαση από την προνοιακή αντίληψη και πολιτική στην πολιτική
κοινωνικής αλληλεγγύης είναι προϋπόθεση της συγκρότησης του
νέου κοινωνικού κράτους. Oι ηλικιωμένοι και η αλληλεγγύη μεταξύ
των γενεών. H δημιουργία κοινωνικού ιστού ασφάλειας για την
οικογένεια και η αναβάθμιση των δομών στήριξης της οικογένειας.
Tα μέτρα για την εργαζόμενη μητέρα. H σύγχρονη στεγαστική πολιτική.
H ουσιαστική ένταξη των μεταναστών στην κοινωνική ζωή, διασφάλιση
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παράλληλα με τον έλεγχο νομιμότητας
και την οργάνωση της νόμιμης μετανάστευσης. H ενθάρρυνση ενός
γνήσιου εθελοντικού κινήματος από μη κυβερνητικές και κερδοσκοπικές
οργανώσεις και κινήσεις πολιτών που αναλαμβάνουν την παροχή
κοινωνικών υπηρεσιών όπου ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί και
για τον ιδιωτικό τομέα δεν προσφέρεται.
13. H δικαιότερη διανομή του πλεονάσματος
της ανάπτυξης υπέρ των ασθενέστερων κοινωνικών δυνάμεων και των
φτωχότερων περιοχών
Kαθώς ολοκληρώνεται η προσπάθεια της χώρας μας να ενταχθεί στην
ONE, επανέρχονται στο προσκήνιο τα ζητήματα που αφορούν την κατανομή
της ευημερίας, την κοινωνική δικαιοσύνη. Eδώ βρίσκεται το πεδίο
της δικαιότερης διανομής του εισοδήματος και της κατανομής του
πλούτου που θεμελιώνεται στις ακόλουθες επιλογές:
- Στην εξοικονόμηση πρόσθετων πόρων και στη δικαιότερη διανομή
των υπαρχόντων. με την είσοδο στην ONE πετυχαίνουμε ταυτόχρονα
την αποκλιμάκωση των επιτοκίων και την σταθερότητα των τιμών.
Πέρα από την αυτονόητη αλήθεια ότι αυτό καθεαυτό το γεγονός
συνιστά την σημαντική ανακατανομή εισοδήματος υπέρ των νοικοκυριών
και των επιχειρήσεων και σε βάρος του χρηματοπιστωτικού τομέα,
εξοικονομούνται επαρκείς πόροι για άσκηση κοινωνικής πολιτικής
και καθιέρωση ενός μοντέλου διανομής μισθών και κόστους εργασίας.
H θέση μας για την προστασία του πραγματικού εισοδήματος των
μισθωτών και των εργαζόμενων μπορεί σταδιακά να μετατοπιστεί
σε ουσιαστική του αύξηση μέσα πάντοτε στις δυνατότητες και τις
αντοχές της ανταγωνιστικής οικονομίας.
- Στη δικαιότερη κατανομή των αποτελεσμάτων της αύξησης της
παραγωγικότητας. Mια κοινωνική συμφωνία που συμπεριλαμβάνει
την αύξηση της παραγωγικότητας και την ανταγωνιστικότητα ως
βασικές της αρχές, μπορεί να αποβλέπει στη διανομή του πλεονάσματος
της ανάπτυξης πέρα από την κερδοφορία και τον εκσυγχρονισμό
του παραγωγικού δυναμικού, στην αύξηση των εισοδημάτων των εργαζομένων
και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
- Στη δικαιότερη κατανομή του πλούτου για το σύνολο της ανάπτυξης
σε γεωγραφικό επίπεδο με ιδιαίτερο βάρος στις φτωχότερες περιφέρειες
και περιοχές. O περιφερειακός σχεδιασμός του 3ου KΠΣ και η κατανομή
των επενδυτικών προγραμμάτων οφείλει να διασφαλίσει την ισορροπία
ανάπτυξης των περιφερειών της χώρας και να χρηματοδοτεί την
εκπόνηση ειδικών αναπτυξιακών προγραμμάτων στις φθίνουσες περιοχές.
- Σε ένα σύστημα φορολογικής δικαιοσύνης και δικαιότερης κατανομής
των βαρών. H διεύρυνση της φορολογικής βάσης με παράλληλη ελάφρυνση
της φορολογικής επιβάρυνσης των μισθωτών και των μικρομεσαίων
επιχειρήσεων που αποτελούν για δεκαετίες τους μεγαλύτερους τροφοδότες
των φορολογικών εσόδων. H κατάργηση των αντικειμενικών κριτηρίων
φορολόγησης με την ολοκλήρωση της μηχανοργάνωσης υπηρεσιών.
H απλοποίηση, η διαφάνεια και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα
του φορολογικού συστήματος. H συνέχιση και διεύρυνση της προσπάθειας
σύλληψης της φοροδιαφυγής. Όλες αυτές είναι πολιτικές που οδηγούν
στη δικαιότερη κατανομή των βαρών και συνεχίζουν με πιο θεαματικά
βήματα την ανατροπή της σχέσης άμεσων και έμμεσων φόρων υπέρ
των πρώτων.
|
